Döndüm

Arayan, soran ve iyi dileklerde bulunan herkese benden kucak dolusu Güller ve Teşekkürler. Hepinizi cok seviyorum!
Hani bir film vardı ya, adam her sabah kalktığında aynı günü tekrar, tekrar yasıyordu. Bu sıralar kendimi o filmdeki adam gibi hissettim.
Gene Hastane, gene ameliyat, durmak bilmeyen kanamalar, gene Doktorlar, gene Hastane durumları. Bunaldım, sıkıldım!

Biliyormusun günlük, buralarda eşimden ve çocuklarımdan başka hicbir akrabam yok. Kardeşlerim Türkiyede, ben burada. Eşim ve çocuklarım ellerinden gelen yardımı yaptılar. Ama yakınlarımın yokluğu böyle zamanlarda sanki daha çok canımı yakıyor. Hani diyorum ki, burada olsalar, kapımı açıp gelseler, bir hatırımı sorsalar, ama yok, hiç kimse yok. Daha da kötüsü ne biliyormusun, annem yok. Anneciğim hayatta olsaydı, nerede olursa olsun koşar gelir ve yanımda olurdu. Onu cok özlüyorum.

Arkadaşlarım sağ olsunlar, geldiler, gelemeyenler telefonla aradılar, beni sevindirdiler. Allahım onlarıda sevindirsin. Insan böyle günlerde arkadaşlarının, komşularının, akrabalarının kıymetini anlıyor. Alman komşularım bile geldiler, yardım edilecek bir şeyler olursa söyle, yardım edelim dediler. Ev alma, komşu al sözünün ne kadar doğru olduğu böylelikle benim gözümde bir daha kanıtlanmıs oldu.

Böyle durumlar bir de insana iyi gün dostları ile kötü gün dostlarını ayırması için güzel bir fırsat veriyor. Bunlar akrabalarında olsalar dahi.
Şükürler olsun, şimdi iyiyim, inşallah bir daha böyle problemler yaşamam ve dilerim Allahımdan, kimselere benim yaşadığim korkuları ve acıları yaşatmasın.

Hoşçakal günlük, yakın da inşallah seninle daha sık beraber olacağiz.