Yük

Kadın işten geldikten sonra, yemeği ısıtmış, salatayı yapmış, sofrayı kurup, ailesinin karnını doyurmuştu. Mutfağı toplayıp, bulaşık makinesini çalıştırdıktan sonra, kurumuş çamaşırları toplayıp dürdü. Sonra boşalan iplere yeni yıkanmış olanlarını astı. Yarın Cumhuriyet Bayramını kutlamak için, Konsolosluk tarafından verilen davette, koroda görevli olan kızının giysilerini hazırlayıp, onu bir güzel banyo ettirdi. Pijamalarını giydirip, saçlarını kuruttu. Sonra yarın ki davet için eşinin ve kendi giyeceklerini ütüleyip, hazırladı. Çok heyecanlı olan kızını yatırıp, onun uyumasını beklerken biraz kitap okudu.

Bir süre sonra kızının uyuyup, uyumadığını kontrol etti. Yorganını düzeltip, onu yavaşça öpüp, mis gibi kokusunu içine çektikten sonra, usulca odasını kapısını kapatıp, ilaçlarını almak için mutfağa gitti. Ìlaçlarını içip, bitmiş olan bulaşık makinesini kapatıp, oturma odasına geri döndü. Oturduğunda yorgunluktan bitmiş bir vaziyetteydi. Yıllardan beri çekmekte olduğu, omuz, sırt ve bel ağrıları yine azmıştı.

Yorgun bedenini yavaşça koltuktan kaldırdı, kaldırmasıyla, ağrıların omuzuna bir bıçak gibi saplanması bir oldu. Kadın dişlerini fırçaladı, pijamasını giydi ve yatağına yattı.

Sonra sırtının, belinin ve omuzlarının neden bu kadar çok ağrıdığını düşünmeye başladı. Bütün düşünceler, akşam olduğunda, kadın yatağa yattığında, sanki gün boyunca bir koğuşta hapsolmuşlarda, şimdi kapılar açılıp, özgürlüklerine kavuşmuşcasına kadının beynine hücum ederlerdi nedense.Sonra sırtının, belinin ve omuzlarının neden bu kadar çok ağrıdığını düşünmeye başladı.

Kadının gözlerinde şimdiye kadar yaşadıkları ve hayatından gelen geçen insanlar canlandı. Kimilerini çok sevmişti, onları yıllarca kucağında, yüreğinde taşımıştı, sonra bu çok sevdikleri onun sırtına binmişler, bıçaktan keskin tırnaklarını, omuzlarına saplamışlar, bacaklarını beline dolamışlardı. Bu geçiş ne zaman ve nasıl olmuştu bilmiyordu kadın. Kadın yıllardır onları sırtında, omuzunda gezdiriyordu, sırtı, omuzları nasıl ağrımasındı?

Kadın sırtındakileri gözünde canlandırdı, en çok canını acıtanlar, bir zamanlar en çok sevdikleriydi. Kadın onları teker teker sırtından indirdi. Omuzlarından saplanan tırnaklar çıktıkça, belinden bacaklar çözüldükçe kadın rahatladı. Sırtından inenlere, bir daha gelmemelerini, artık onları görmek istemediğini, bundan sonra kendisini rahat bırakmalarını söyleyip, yolladı. Sırtından inenler önce şaşkın şaşkın kadına baktılar, sonra yürümeye çalışırken tökezlediler.

Kadın onları o kadar uzun bir süre sırtında taşımıştı ki, onlar neredeyse yürümeyi unutmuşlardı. Ama kadın onlara bakmadan arkasını dönüp, hafiflemiş vücuduyla sekerek kendi yolunu çoktan tutmuştu.

Kadın uyumak için gözlerini yumacağı zaman, kucağına ve yüreğine baktı, kucağı ve yüreği boş değildi. Yüreği sevdiği ve onların tarafından sevildiğini bildiği (sandığı) bir çok insanla doluydu. Yorganına sıkıca sarıldı, tam uykuya dalacağı sırada son düşüncesi: „Acaba şimdi bu kucağımda ve yüreğimde taşıdığım ve çok sevdiğim insanlar bir gün olur sırtıma geçerlermi ki?“ oldu.

Sabah kalktığında omuz ve bel ağrılarının hafiflediğini gördü. Bütün bunların uykuda dinlenmesinden mi yoksa dün gece olanlardan mı olduğunu bilemedi. Bildiği tek şey, kendini daha rahat ve daha hafif hissettiğiydi:)

Resim: Pixelio