Kadin hemsirenin verdigi sakinlestiriciyi 10 dakika önce icmisti ama kendini hic sakinlesmis hissetmiyordu. Iki saat önce oda Arkadasini ameliyata götürmüslerdi ve simdi sira kendisindeydi.
Esine o gün kücük cocuguna bakmasi gerektiginden gelmemesini söylemisti ama gene de gözleri umutla kapidaydi. Olur ya belki gelirdi. Kisacasi bu zaman dilimini yalniz gecirmek istemiyordu.
Hem ameliyattan cok korkuyordu, yüregi sanki cikacakmis gibi carpiyordu, ya bir daha uyanamazsa cocuklari ne olurdu. Gözyaslarini tutamamis aglamaya baslamisti.
Biraz sonra kapi acilmis ve iceriye iki sevimli ve güleryüzlü hemsire girmisti. Anlamisti kendisini almaya geldiklerini ve daha cok aglamaya baslamisti. Hep akli cocuklarindaydi, ya onlari bir daha göremezse diye.
Hemsireler cok sicak ve candan bir sekilde kendisini teselliye calisiyorlardi: bunun korkulacak bir ameliyat olmadigini, Doktorlarin islerinin uzmani olduklarini ve bu ameliyati yüzlerce defa yaptiklarini anlatiyorlardi. Ama bu onun ilk ameliyatiy di ve cok korkuyordu.
Oysa Ameliyat tarihini sabirsizlikla beklemisti, bir an önce sagligina kavusmak ve iki yildan beri hayatini zindan eden agrilardan kurtulmak icin, simdi de zamanin yavaslamasini ve ameliyat saatinin gelmemesini arzuluyordu.
Ameliyathane de kendisini iki Doktor bekliyordu, ona verdiklari narkoz ignesinin etkisiyle aninda kendinden gecmisti. En son hatirladigi kulagina gelen cocuklarinin sesiydi.
Geceyi uyur uyanik bir halde yogun bakimda gecirmisti. Sabah tam anlamiyla kendine geldikten sonra, bir hemsirenin yardimiyla elini yüzünü yikamis, dislerini fircalamis, odasina götürülmeyi bekliyordu. Kadin mutluluktan ucuyordu, ameliyat basariyla sonuclanmis, kadin o bela nesneden kurtulmus ve cocuklarina, esine kavusacagi saatleri sabirsizlikla beklemeye baslamisti.
Yazarin Notu: Bu yazi Öykü Atölyesinin „Kelime Oyunlari“ icin kaleme alinmisti ama o zaman daha bir Blogum olmadigi icin yayinlanmamisti. Kaderin isine bakin ki bana yarin gene Hastanenin yollari göründü. Insallah yakinda sagligima kavusmus olarak geri dönerim!
Resim: http://img1.loadtr.com/b-34130-beklemek.jpg
9 Kişi ses vermiş:
dilerim sağlıkla geri gelirsiniz, ki daha bize anlatacak çok şeyiniz vardır umarım?
geçmiş olsun
Belgin, ne blog açtığından ne de hastane meselelerinden bahsetmemiştin. Sayacımı kontrol ederken gördüm bu bloğu ve sana ait olduğunu fark edince çok sevindim hemen. Ama ilk postta kötü bir haber alıp üzüldüm. Çıktın mı acaba ameliyattan? Sağlığın nasıl? Bizi en kısa zamanda haberdar etmeni diliyorum.
Çok çok geçmiş olsun,
Sevgiler...
Sevgili Babis iyi dileklerin icin cok Tesekkür ederim. Allaha Sükür sevdiklerime yeniden kavustum, sagligim iyi, biraz yorgunum o kadar. Ah keske benim de sizin gibi sevecen ve cocularina bu kadar düskün bir babam olsaydi. Kücük babisede selamlar (Büyük babisin kiymetini bilsin, böylesi herkeste yok)
Sevgiyle kalin
Gevezem sana da iyi dileklerin icin cok Tesekkür ederim. Eh ben de bir seyler karalamak icin araniza katildim, sizler kadar olmasada karinca kararinca bir seyler yazmaya calisacagim. Ameliyat iyi gecti, simdilik biraz yorgunum ama cadilarimla birlikte olmak onu bile unutturuyor.
Sevgiler
Çok sevindim iyi olmana, çok çok geçmiş olsun. Hadi toparlan da yaz bir şeyler. Okumak için sabırsızlanıyorum.;-)
Ben gerçekten neden bu kadar geç anladım blogunuzu açtığınızı bilmiyorum.. Hani insana bir hal gelir ya bakarda görmez aynen o şekilde bakmışım yorumlara.. Gerçekten çok sevindim, hayılrlı olsun blogunuz. Bundan sonra sizi buradan takip edeceğiz ne güzel.
Bu arada dilerim he rşey yoluna girmiştir. Bir an önce sağlığınıza kavuşmanız ümidiyle.
Sevgiler.
Dilek
Hoş geldin ve geçmiş olsun.
Tesadüfen bulduğum bloğunda sağlık sorununu öğrendiğimde üzüldüm.
İnşallah ben bunları karalarken sağlığın tamamen düzelmiştir.
Cadılara Sevgiler...
Zor bir yorum göndermeydi. Yukarıdaki adsız ben oluyorum.
Yani yaşamın kıyısında
Geçmiş olsun.Sağlığınıza bir an önce kavuşmanızı dilerim.
Sevgilerimle,anonim
selammlarr ebn sitenizi tesadüfeen gördüm öncelikle geçmiş olsunn umarım daha iyisinizdir.ben de bu aralar blog açmak istiyorum ama cesaret edemedim.siz de yeni açmışsınız konu bulmak,yazabilmek çok emek istiyor.yazamam gibi geliyor.sanki beynim boş oluyor klavyeye geçince ama rahatça yorum yazıyorum:) sizleri okudukça belki ilham gelir.o yüzden ilk yazınızla yorum yapmaya başladım sevgiler
sanem
Yorum Gönder
Kaynayan Kazana sizde bir şeyler atın:)